تنگ «سولک» یا «سروک» سرزمینی باستانی است که در نزدیکی روستای «گچ بلند»، در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی شهر «لیکک» و 45 کیلومتری شهر «بهبهان» و بر سر راه تنگه «ماغر» در استان «کهگیلویه و بویراحمد» قرار دارد. دسترسی به تنگ سولک از راه «لنده» به لیکک و از « شهرک گودبن» امکان‎پذیر است.

در کتاب تاریخی «فارس نامه» آمده که نام این تنگ برگرفته از «گردنه سروهای کوچک» است. از آبادی­های فصلی نزدیک تنگ سولک می­توان «آبدولی»، «سینه سولک»، «چال انجیر» و «زیرچک» را نام برد. پیرامون آن‎ها 6 چشمه می­جوشد که باغ­های انار و نزدیک به 50 هزار درخت را سیراب می­کنند.

در تنگه سولک 5 دیوارنگاره سنگی از تاجگذرای شاهان دوران­های الیمایی و شاهنشاهی اشکانی همراه با 14 استودان و 2 کیلومتر راه سنگفرش قرار دارد. «بَرد رستم» یا سنگ رستم دارای نگاره­ هایی از شکار شیر به دست پادشاه، تاجگذاری شاهان، سربازان، درباریان، آتشگاه و تخت شاهی با پایه­های عقاب مانند است. سنگی دیگر روبروی برد رستم هست که بخشی از آن ویران شده است. این سنگ نیز نگاره­هایی از نبرد یک شاه دارد، همچنین کمان، نیزه، سوار، اسب و سربازان در آن دیده می­شود. بر هر دو سنگ نیز نوشتارهایی به خط پهلوی به چشم می‎خورد.

کمی بالاتر از این دوسنگ، 3 سنگ دیگر با نگاره­هایی تراشیده شده قرار دارد. گمانهزنی­ها بر آن است که این دیوارنگاره ها به قرن سوم میلادی باز می­گردند. گمانه زنی­هایی دیگر تنگ سولک را جایی مانند تاق بستان می­دانند و آن را به شاهنشاهان ساسانی همچون بهرام دوم ساسانی، بهرام سوم ساسانی، هرمز دوم و شاهپور دوم منسوب می‎دانند.

در سال 1841 میلادی این تنگه به دست گردشگری روسی به نام «دوبور» کشف و به دست «الیستن» چاپ و به یاری ایران­شناس نامدار «هنینگ» بررسی شدند. در سراسر سرزمین بهمئی نزدیک به 40 «استودان» نیز یافته شده است.

در تنگ سولك جنگلی با گستره­ 2000 هكتاری وجود دارد که در نزدیکی 15 كيلومتري شهرستان «ليكك» در جنوب استان كهگيلويه و بويراحمد واقع شده است. از میان پوشش جانوری آن می­توان گونه­هایی همچون کل، بز و پرندگانی چون کبک، تیهو، کبوتر جنگلی و چاهی و کلاغ‌ را نام برد.

همچنین از پوشش گیاهی جنگل سولک می­توان گونه‌هاي بلوط ايراني، زربين، كيكم، زالزالك و بنه و نیز گیاهان دارویی همانند بن‌سرخ، حلپه، تره، کارده، بومادران، پشموک، کنگر، گل لاله سرنگون و آویشن را سراغ گرفت. همچنین توده‌های ویژه­ای از آمیختن زربين و بلوط نیز به چشم می­رسد.