در اواخر عهد چهارم زمين شناسى به تدريج شرايط اقليمى مناسب براى زيست انسان در كره زمين فراهم گرديد و بنا به عقيده دانشمندان، انسانها در دوران چهارم و بعد از دوران يخبندان در روى زمين پيدا شده اند. سابقه حيات انسانى به عقيده نژاد شناسان و فسيل شناسان به حدود 500 هزارسال پيش از ميلاد مىرسد، اما با تحقيقات معلوم شده است كه اين آثار بدست آمده توسط محققان مربوط به بشر نيست بلكه مربوط به ميمونهايى زيرك و باهوش بوده كه در آن دوران مىزيسته اند.
به عقيده برخى از پژوهشگران، منشأ ظهور انسانهاى اوليه در آفريقا بوده است. فرضيه مهاجرت انسان از آفريقا به سرزمينهاى ديگر از نظرات باستانشناسان است و به نظر آنان بلوچستان در مسير مهاجرت انسان از آفريقا به آسياى جنوب شرقى قرار داشته و بدين صورت انسانهايى در آن استقرار يافته اند و براساس كاوشهاى باستانشناسى در اين منطقه، نه تنها ابزار اوليه آن دوره بلكه بقاياى انسانهاى آن دوران نيز يافت شده است.
كناره ها و سواحل درياى مكران (عمان) كه امروزه در زيرآب قرار دارند، در دوران يخبندان جزو خشكى بوده اند و به نظر فليپ اسميت باستان شناس اين سواحل شايد محل زندگى گروههاى انسانى در دوران پارينه سنگى بوده اند. با وجود آنكه تحقيقات جامعى در زمينه شناسايى اين منطقه بصورت علمى صورت نگرفته، مىتوان گفت كه نشانه هايى از دوران قديم استقرار انسان در اين ناحيه وجود دارد.
منبع: irandeserts
دیدگاه خود را بنویسید