گنبد هارونیه در شهر توس، به فاصله 25 کیلومتری شمال‎غربی مشهد و 600 متری آرامگاه فردوسی قرار گرفته است که آن را کهن‎ترین بنای بر جای مانده در شهر توس می‎د‎انند. جایی شبیه به مقبره یا خانقاه که یادگاری است از قرن هشتم هجری قمری. هارونیه را به «امام محمد غزالی» نسبت می‎دهند چرا که در کنار این بنا، سنگ سیاهی به عنوان یادبود امام محمد غزالی از عرفای سده پنجم و ششم هجری به چشم می‎خورد.

سبک معماری هارونیه را برگرفته از سبک آذری می‎دانند و پس از پژوهش‎های انجام شده بر روی گنبد هارونیه، با وجود نام امام محمد غزالی در جوار این بنا، هنوز کاربری آن به درستی مشخص نیست.

این اثر در تاریخ پانزدهم دی ماه ۱۳۱۰ به شماره ۱۷۳ در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است. البته این اثر بعدها در سال ۱۳۸۲ تحت عنوان آرامگاه منسوب به امام غزالی به شماره ۸۹۴۴ به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد.

در میان مردم در مورد کاربری این بنا افسانه‎های زیادی وجود دارد. یکی از این افسانه‎ها مربوط به «هارون‌الرشید» است که گفته می‎شد برای زندانی کردن مجرمان از این سازه استفاده می‎کرده است. برخی نیز به گنبد، کاربری آتشکده داده‎اند. کار تا آن‎جا پیش رفته که در برخی کتب تاریخی این بنا را محل شکنجه امام موسی کاظم و تعدادی از پیروان ایشان دانسته‎اند. علاوه بر این موارد، از سازه گنبد به عنوان ‌نقاره‌خانه و مامونیه هم نام برده‌اند.

در نمای آجری مسجد، از تکنیک پنجره‎های کور بهره فراوان برده شده است. سردر ورودی بنا به قدری بلند و رفیع است که بخشی از گنبد را پوشانده است اما بخش پشتی سازه کوتاه‎تر است. درون سازه هم که نور آن توسط پنجره‎های مشبک تأمین می‎شود، ماکتی از برخی آثار تاریخی پهنه خراسان به چشم می‎خورد.

به سبب واقع شدن گنبد هارونیه در نزدیکی آرامگاه فردوسی، امکانات گردشگری مناسبی در منطقه احداث شده است تا موجب رفاه حال گردشگران منطقه شود.