يكي از خانه‌هاي باقي مانده از محله شاهزادگان، خانه مسعودي است. تاريخ ايجاد اين اثر ارزشمند بر كتيبه‌اي كه در كنار ورودي شاه‌نشين طبقه همكف نصب شده، سال 1290 هجري قمري را نشان مي‌دهد كه مبين قدمتي بيش از 130 سال است. خانه مسعودي با مساحت 1332 مترمربع در 2 طبقه ساخته شده است. در هر طبقه يك اتاق اصلي وجود دارد و در طرفين آن چند اتاق فرعي قرار گرفته كه در انتهاي هر كدام از اين اتاقها يك اتاقك انباري و پستو ساخته شده است.
مهمترين قسمت اين اثر تاريخي، اتاق شاه‌نشين طبقه همكف است. تمامي سقف و ديواره‌هاي اين اتاق پوشيده از گچبري‌ها، آيينه‌كاريها و نقاشي‌هايي با روش رنگ و روغن شامل: نقوش گياهي و انسان است.
همچنين تصاويري از پادشاهان ايران باستان (برگرفته از شاهنامه فردوسي) تا دوره قاجاريه كه با شيوه گراور ايجاد شده‌اند، در حاشيه فوقاني ديوارهاي اين اتاق و در ميان نقوش گچبري شده به صورت قاب‌هايي كوچك قرار گرفته‌اند.يكي از اين تصاوير، طرحي است از شاهزاده‌اي قاجاري كه كاغذي در دست دارد كه بر روي آن نوشته شده است: <نامه خسروان> و در بالاي تصوير، جمله گردآورنده اين داستان، جلال‌پور فتحعليشاه قاجار به خط نستعليق نوشته شده است.
از ديگر مشخصات اين اثر مي‌توان به موارد زير اشاره كرد: سقف تمامي اتاقها به جز اتاق شاه‌نشين طبقه همكف لمه‌كوبي شده است، پنجره‌هاي ارسي اين بنا در گذشته‌اي نه چندان دور توسط مالكان بنا تعويض و پنجره‌هاي ساده به جاي آنها كار گذاشته شده است، آجركاريهاي سردر ورودي شاه‌نشين طبقه‌هاي همكف و اول از ديگر عوامل تزييني اين بنا محسوب مي‌شود، ديواره‌هاي حياط با طاقنماهاي متعدد مزين شده است.اين بنا نمونه بارزي است از دوره‌اي كه فرهنگ و معماري ايران تحت تاثير فرنگ رفتگان قرار گرفته است و نفوذ فرهنگ و معماري غرب در معماري ايران در سطحي‌ترين لايه آن يعني تزيينات معماري جلوه‌گر مي‌شود.
دیدگاه خود را بنویسید