پارک ملی بمو که در فاصله ده کیلومتری شمال شهر شیراز در مجاورت جاده شیراز به مرودشت واقع شده است، یکی از مناطق حفاظت شده زیبای ایران است که سالانه گردشگران زیادی را به سوی خود می کشاند. این پارک که نامش را از کوه بمو گرفته است، حدود ۴۰ سال است مورد حفاظت قرار گرفته است. پارک ملی بمو ۴۸ هزار هکتار وسعت دارد و یکی از مناطق چهارگانه طبیعی در استان فارس است.

پرتگاه ها، صخره ها، دره های عمیق و منظره های ویژه کوهستانی که به واسطه توپوگرافی منطقه به وجود آمده اند، پارک ملی بمو را به عنوان یک ژئو پارک نیز معرفی می کند. از جمله این مناطق می توان به ارتفاعات نوک فیل، ارتفاعات بالای پاسگاه محمود آباد، پر شمشیری، چشمه چرو، ارتفاعات آبشور، قلات خانی، دره های چپ و راست و … اشاره کرد.

پارک ملی بمو دارای‌ اقلیم‌ نیمه‌ خشک‌ سرد با بارندگی‌ زمستانه‌ می‌ باشد. متوسط بارندگی‌ سالیانه‌ در ایستگاه‌ اصلی‌ معرف‌ منطقه‌ یعنی‌ شیراز، برابر ۳۹۲٫۹ میلیمتر و همچنین دمای‌ متوسط سالیانه‌ ایستگاه‌ فوق‌ الذکر برابر ۱۷٫۹ درجه‌ سانتیگراد است‌. بررسی‌ باد منطقه‌ نشان‌ دهنده‌ غالب‌ بودن‌ بادهای‌ شمال‌ غربی‌ و غربی‌ در منطقه‌ است.

در داخل محدوده پارک ملی بمو روستا یا مرکز مسکونی وجود ندارد ولی در حاشیه پارک ملی ۳۰ روستا و شهرهایی مثل شهر شیراز و زرقان وجود دارد که بر روی این منطقه تاثیر گذار است. عمده فعالیت های اقتصادی روستائیان و بومیان منطقه دامداری بوده و کشاورزی ازنوع باغداری با کشت درختان انگور می باشد.

پارک ملی بمو از لحاظ شمار حیوانات و تنوع حیات‌ وحش، بعد از پارک‌ های ملی گلستان و ارومیه در مقام سوم اهمیت می باشد. این منطقه دارای ۱۱۲ گونه جانوری، ۶۹ گونه پرنده، ۲۱ گونه پستاندار، ۱۹ گونه خزنده و ۳ گونه دو زیست و همچنین گونه‌ های مختلف گیاهی می‌ باشد.

در زیستگاه طبیعی بمو، علاوه بر پلنگ، پستاندارانی از جمله، آهو، قوچ و میش، بز و پازن و پرندگانی همچون عقاب طلایی زندگی می‌ کنند و کفتار، گربه جنگلی، گربه وحشی و جغد کوچک و شاه بوف از دیگر حیوانات این منطقه می باشند. شمار پلنگ‌ های این منطقه در سال ۹۲ شش قلاده برآورد شده‌ است.

گونه های گیاهی موجود درپارک بمو به ۳۵۰ گونه می رسد که در ۵۸ تیره گیاهی جای می گیرند. اهمیت وجودی حدود ۵۱ گونه از گیاهان انحصاری در پارک ملی بمو نشان از غنی بودن ذخایر توارثی آن دارد و از نظر حفظ ذخایر ژنیتیکی جایگاه ویژه ای را اشغال می کند. تعداد گونه های درختی و درختچه ای در پارک زیاد نیست ولیکن تراکم و پوشش ایجاد شده توسط چند گونه درختی بادام و بنه نشانگر جنگلی بودن ارتفاعات پارک است. به علاوه وجود تعداد کم گونه های مرغوب مرتعی که ارزش خوشخوراکی خوبی از نظر دامپروری داشته باشند نشان از تخریب و استفاده های بی رویه در طی سال های گذشته دارد.

از جمله عوامل تهدید کننده پارک ملی بمو می توان به پادگان ها و مراکز نظامی متعدد حاشیه پارک و پروژه های عمرانی شامل خط راه آهن شیراز – اصفهان، کمربند شمال شرق شیراز، خطوط انتقال نفت سروستان و میعانات گازی پالایشگاه شیراز، خطوط انتفال برق و … اشاره کرد. طی چند سال گذشته نیز آتش سوزی های متعدد در این منطقه حفاظت شده رخ داده است و در یکی از آتش سوزی ها گونه های زیادی از حیات وحش و گیاهان در آتش سوختند.