چرا متل ها در صنعت گردشگری ایران جایی ندارد
کمتر پیش می‌آید وقتی می‌خواهیم به سفر برویم دست و دلمان نلرزد. می‌پرسید چرا؟ جواب روشن است، چون فارغ از انتخاب مقصد و پیش‌بینی جاده و راه‌هایی که نمی‌دانیم وضع‌شان چگونه است، مدام با خود فکر می‌کنیم اگر راه تا رسیدن به مقصد دور باشد، باید کجا اقامت کنیم؟ بدون توقف تا مقصد، رانندگی کنیم یا در هتل و مسافرخانه‌ای در شهرهای بین‌راهی اقامت کنیم یا برای این‌که از مسیر اصلی منحرف نشویم، جایی را برای چادرزدن پیدا کنیم؟
در دنیای امروز گردشگری، که «نیاز مسافر» در تولید خدمات و محصولات این صنعت حرف اول را می‌زند با ساخت یکی از انواع مراکز اقامتی به نام «متل» به بهترین شکل به همه این نگرانی‌ها در مثال بالا خاتمه داده شده است. شاید برایتان پیش آمده باشد که در سفر به استان‌های شمالی ایران تجربه اقامت در یک متل را پیدا کرده باشید؛ البته ظاهر ساختمانی و خدمات، متل‌های ایران با تعریف واقعی و جهانی آنها متفاوت است.
● متل چیست؟
سازمان جهانی جهانگردی در تعریف «متل» آورده است که این مراکز اقامتی در خارج از شهر و معمولا دور از شهر قرار دارند. آنها بیشتر مورد استفاده مسافرانی هستند که با وسیله شخصی مسافرت می‌کنند و فقط هزینه اتاق از آنها گرفته می‌شود. متل‌ها علاوه بر وسایل موجود یک هتل، دارای پمپ بنزین، فضای سبز و مناسب، رستوران، ساندویچ‌فروشی، سوپر مارکت و وسایل تفریحی محدودی هستند. ساختمان متل‌ها بیشتر یک طبقه و ویلایی است و در اتاق‌ها حمام و آشپزخانه وجود دارد، در برخی از متل‌ها مسافران از آشپزخانه مشترک و عمومی استفاده می‌کنند.
● متل‌های محبوب‌تر از هتلها
متل‌ها همیشه اتاقی دارند که پذیرای مهمان‌های ناخوانده باشد. این تعریفی درست از متل‌هاست؛ چراکه مهمانان این مراکز معمولا مدتی کوتاه در آنها اقامت می‌کنند. بد نیست بدانید که متل‌ها بعد از جنگ جهانی اول، حدود سال ۱۹۲۰ میلادی در آمریکا ساخته شدند و بیشتر در جاده‌هایی که کامیون‌دارها هنگام شب به دنبال جای خواب، سرگردان بودند، ساخته شدند. ایده ساخت اتاق‌هایی برای اسکان موقت آنها بهترین راهکار بود؛ هرچند که متل‌ها معمولا پناهگاهی برای مهاجران غیرقانونی نیز بودند. آلفرد هیچکاک اولین کارگردانی بود که از «متل» در فیلم «روانی» استفاده کرد و شاید همین پایه‌گذاری بود که باعث شد متل‌های بین جاده‌ای به لوکیشن‌های بسیاری از فیلم‌های معروف دنیا بدل شوند.
نام این مراکز اقامتی که به «هتل ـ متل» مشهور بودند سال ۲۰۰۰ به متل تغییر پیدا کرد. متل‌ها در دنیا حداقل ۴۰ اتاق دارند که تعداد مهمان‌ها در متل‌های درجه ۸ بیشتر است. مهم‌ترین تفاوت متل‌ها با هتلها در این است که کلید اتاق فرد نزد او می‌ماند، ماشینش را مقابل در اتاق خود پارک می‌کند و از همه مهم‌تر این‌که اتاق کاملا در اختیار اوست و حتی می‌تواند در آن آشپزی کند. بیشترین متل‌های دنیا در بزرگراه‌های آمریکا و کانادا مستقر هستند و یکی از پرمشتری‌ترین آنها به «WigWan» یا خیمه مخروطی سرخپوستی معروفند که بیشتر در ایالت آریزونای آمریکا قرار دارند. این متل‌ها به شکل خیمه هستند و جدا از هم در محدوده‌ای واحد قرار دارند. درجه‌بندی این نوع متل از ۳ تا ۶ است و برای هر شب بین ۴۰ تا ۷۰ دلار و متناسب با روز و ماه، قیمتشان متفاوت است.
● متل‌ها کجای ایران هستند؟
در ایران متل‌ها چندان به چشم نمی‌خورند؛ چون بیشتر سرمایه‌گذاران علاقه‌مندند در‌عرصه هتلداری خود را محک بزنند و به جای اتاق‌های همکف، ساختمان‌های بتنی و بلند بسازند. سیدعلی معین‌زاده ـ رئیس انجمن هتلداران استان کرمان ـ می‌گوید: ساخت متل‌ها در ایران با همان استانداردهای جهانی بسیار ضروری است چون فاصله شهرهای گردشگری ایران به نسبت طولانی است و اگر کسی از تهران بخواهد به کرمان یا سیستان و بلوچستان و دیگر مقاصد سفر کند باید مدت‌های طولانی رانندگی کند تا به تاریکی شب برخورد نکند.
او بر این باور است که نبود مراکز اقامتی مانند متل‌ها را در جاده‌های ایران می‌توان یکی از دلایل انواع تصادفات جاده‌ای و مرگ و میرهای مسافران دانست؛ پس جدای از سرمایه‌گذاری‌های به صرفه و توجیه‌پذیر، ساخت متل‌ها برای سلامت مسافران و ایمنی آنها ضروری است.
یکی از مهم‌ترین ویژگی متل‌ها خودگردانی آنها توسط مسافر است. در ایران سال‌های گذشته، متل‌ها رواج داشتند و اتفاقا استفاده از آنها هم بین مردم بسیار رایج بود؛ اما کم‌کم که شهرها بزرگ شدند، بسیاری از متل‌ها به درون شهرها راه پیدا کردند و با سرمایه‌ای بیشتر و افزودن چند طبقه به هتل تبدیل شدند.
معین زاده با تاکید بر این‌که سرمایه‌گذاری در متل‌ها در مناطق گردشگری بسیار مقرون به صرفه است، می‌گوید: بهترین فرصت برای ساخت و توسعه فرهنگ استفاده از متل‌ها همین طرح فعلی کشور برای توسعه واحدهای خدماتی بین راهی است که ساخت متل‌ها را نیز توجیه می‌کند و در سرمایه‌گذاران رغبت ایجاد می‌کند. پس لازم است ایجاد تسهیلات برای متقاضیان و تشویق آنها برای ورود به این عرصه بیش از گذشته در دستور‌کار قرار بگیرد.
منبع: aftabir
دیدگاه خود را بنویسید