در حاشیه جنوبی جاده تالش به آستارا، روستای قلعه دوش، گویی نگینی تاریخی بر پهنه دشت خودنمایی می‌کند. قلعه صلصال، دژی مستحکم که رازهای نهفته در دل خود را از دوره ایلخانی تا به امروز حفظ کرده است.

سفر در گذر زمان
رابينو در سال 1331 هجری قمری، گام به درون این قلعه گذاشت و عظمت و استحکام آن را به تحریر درآورد. اما گذر زمان و عوامل طبیعی، گویی امان از این بنای باشکوه نگرفته بودند. رطوبت بالا، رشد گیاهان و نزولات جوی، هریک زخمی بر پیکره قلعه صلصال بودند.

آغاز احیای یک قلعه
در اسفند ماه سال 1381، گامی مهم برای احیای این قلعه برداشته شد. باستان شناسان با کاوش در این بنای تاریخی، به دنبال رمزگشایی از رازهای آن بودند. گمانه‌زنی، پیگردی، حفاری علمی و پاکسازی، گامی در جهت احیای قلعه صلصال بود.

سفری به عمق تاریخ
کاوش‌های باستان‌شناسی، سفالینه‌ها و سکه‌های مسی راز قدمت این قلعه را فاش کردند. قلعه صلصال، یادگاری از دوره ایلخانی بود که در گذر زمان به دست فراموشی سپرده شده بود.

احیای گامی دیگر
در سال 1382، عملیات مرمت و احیای قلعه صلصال ادامه یافت. باستان شناسان با پیگردی و خاکبرداری تمام قسمت‌های بنا، نقشه‌های دقیق و مستنداتی از این قلعه تهیه کردند.

آینده‌ای روشن در انتظار قلعه
قلعه صلصال با موقعیت منحصر به فرد، معماری سنتی و قدمت دیرینه، گویی مقصدی جذاب برای گردشگران فرهنگی خواهد بود. احیای این قلعه، فرصتی برای رونق گردشگری در منطقه و گامی در جهت حفظ و نشر فرهنگ و تاریخ ایران خواهد بود.