مسجد

مسجد جامع نائین

/post-346

اگر بتوان خاستگاهی برای ملکوت و آرامش نهفته در آن متصور شد، بی‌تردید آن خاستگاه جایی شبیه مسجدی بنا نهاده شده در دل کویری آرام و خاک‌سرشت است. جایی که بناها به رنگ خاک‌اند و نقش‌ دیوارها با سادگی بی‌‌پیرایه‌‌شان، آسوده از هر اغراق و گزافه، مرکبی‌ست برای به پرواز در آوردن خیال آدمی.


مسجد امام اصفهان

/post-345

دوران صفویه یکی از دوران طلایی ایران در زمینه‌های علم، فرهنگ، هنر و معماری بوده است و اکنون می‌توان در نقاط مختلف کشور آثار به جا مانده‌ی زیادی را از آن دوران مشاهده کرد. این موضوع در شهر اصفهان که پایتخت مهم صفویان بوده است نمود بیشتری پیدا کرده است.


مسجد جامع مرند

/post-330

مسجد جامع مرند در مرکز شهر مرند واقع شده است. مطابق کتیبه‌ی موجود در گنبدخانه به تاریخ 485 ه.ق، این بنا قدیمی‌ترین و سالم‌ترین شاهد معماری تاریخ‌دار در شمال‌غرب ایران می‌باشد. طبق کتیبه‌ی محراب مسجد، این بنا در سال 731 ه.ق در زمان سلطنت ابوسعید بهادرخان با اختصاص مالیاتی که از سرزمین‌های غیر مسلمان دریافت می‌شد مرمت و توسعه یافته است. ویلبر پیرامون این بنا می‌نویسد: « اول اتاق گنبدخانه با پلان مربع با سه ورودی در اطراف، در دوره‌ی سلجوقیان ساخته شده است.


مسجد استاد و شاگرد (علائیه) تبریز

/post-324

این بنا در سال 742 ه.ق توسط امیر شیخ حسن چوپان ملقب به علاءالدین ساخته شده است و بدین جهت ابتدا به "علائیه" و گاه به اعتبار خان مغولی – یعنی سلیمان، نواده‌ی هلاکوخان- "سلیمانیه" نیز نامیده شده است.


مسجد جامع تیس

/post-294

مسجد جامع تیس در منطقه آزاد چابهار واقع شده است و یکی از دیدنی‌های منطقه به شمار می‌رود. مسجدی که شکل و شمایل متفاوت‎اش آدم را یاد بناهای مذهبی هندوستان می‎اندازد. فرم‎های بامزه و رنگارنگ که علاوه بر دست‎بافت‎ها، در لنج‎های بلوچستان و هرمزگان و بوشهر، و همین‎طور مسجد جامع روستای تیس قابل مشاهده است.


مسجد وکیل

/post-257

«مسجد وکیل» که «مسجد سلطانی» نیز خوانده می­شود، یکی از یادگارهای خاندان زندیه، در شیرازِ سده­ دوزادهم خورشیدی، پایتخت کریم خان زند است که نامش در فهرست آثار ملی ایران جای دارد. در تاریخ آمده است که کریم خان، «وکیل الرعایا»ی ایران، در هنگام ساخت مسجد وکیل، نوزاندگانی را برای شاد کردن دل و شتاب دادن به بازوان کارگران می­فرستاده است.


مسجد و مدرسه آقا بزرگ

/post-211

بنای مسجد و مدرسه ی آقابزرگ یکی از باشکوه ترین و زیباترین مساجد دوره ی قاجار در ایران است که با سرمایه ی حاج محمد تقی خانبان طی سال های ۱۲۵۰تا۱۲۶۰ هجری قمری برای نماز جماعت و درس و بحث داماد وی ملا مهدی نراقی دوم ملقّب به آقابزرگ بنا شده و به این نام معروف گردیده است.


مسجد تاریخانه

/post-196

تاریخانه (به معنای خدایخانه، خانه ی خدا) از آثار باستانی دامغان، پیش از تسلط اعراب بر ایران، در ابتدا آتشکده و بعدها به مسجد تبدیل و در طی قرون بارها مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. مسجد تاریخانه ی دامغان  جزء کهن ترین و نخستین مساجد ایران است که در آن مناره ساخته شده است. ساختمان بنای مجدد آن مربوط به قرن دوم هجری و اسلوب آن نیز به سبک بناهای دوره ی ساسانیان است. نقشه ی ساختمان بر پایه شبستان ستون دار و طرح اصلی آن بر محور صحن مرکزی است؛ صحن بزرگ تقریباً چهارگوشی که در گرداگرد آن 22 رواق  با طاق ضربی روی ستون های مدور به آن باز می شود.


مسجد عمادالدوله

/post-177

مسجد عمادالدوله، بنایی است منحصر به فرد با موقعیت مکانی‌ خاص؛ این مسجد زیبا در مرکزشهر کرمانشاه، در بازارسنتی و درست در وسطِ تاریکه بازار ومحل تجمع و رفت و آمد قرار دارد. کرمانشاه در منطقه‌ای مرزی واقع شده و به همین دلیل، اقلیمی است با آرا و عقاید گوناگون و محلی است برای برخورد دو فرهنگ از دو کشور همجوار و حضورادیان متفاوت در تعامل با یکدیگر. همچنین خاصیتِ بافت بازار که محل تلاقی و حشر و نشر مردم است، این مسجد را تبدیل به محلی برای گردهم آمدن و تعامل صنوف مختلف کرده است؛ چهل تکه‌ای یک پارچه. در معماری این بنا هم این تعادل و بهروری عام‌المنفعه مشهود است. برخلاف مساجد شاهی مرسوم آن زمان، این بنا بدون تکلف و بسیار نزدیک به مساجد بعد از خود و حتی شبیه به بناهای دوران معاصر ایران است، به‌خصوص نوع آرایه صحن، که  تلفیقی است از آجر باریک بدون لعاب و کاشی هفت‌رنگ. ولی شبستان همچنان تابع سنت آجرکاری است که تاثیرات متقابل دو کشورهمسایه در آن مشهود است. همچنین پذیرش در تفکر و سلیقه و زیبایی شناسی، روش ساخت این بنا را بسیار نوآورانه کرده و با سنت‌های متداول فاصله انداخته است.


مسجد جامع ساوه

/post-166

مسجد جامع ساوه از اولین مساجد ساخته شده در ایران است و به عنوان یکی از آثار ارزشمند هنر معماری، نقاشی، کاشی کاری و گچ‌ بری است که تماماً از خشت و گِل ساخته ‌شده است. این بنا در طول دوره های مختلف تاریخی دستخوش تغییرات زیادی بوده و سه دوره تاریخی ساسانیان، سده‌ های اولیه اسلامی و دوران فرمانروایی صفویه را از سر گذرانده ‌است.طرح اوليه مسجد جامع مشتمل بر يك حياط مستطيل شكل به ابعاد 44*36 متر است كه گراگرد حياط را شبستانهاي ستوندار گلي و خشتي فرا گرفته، شبستانهاي مسجد داراي حجره هاي متعددي است كه سقف آنها روي ستونهاي بزرگ چهارضلعي به ضخامت 20/2*10/2 متر و با ارتفاع حدود سه متر استوار شده اند، طاقهاي خشتي روي ستونها هلالي شكل مي باشند و خشتهاي بكار رفته براي ساخت چنين طاقها از نظر اندازه غيرمعمول بوده بطوريكه ابعاد آنها بالغ بر 40*40*10 سانتيمتر مي شود.