کنیا
مردم کیسی
/post-695گوسی که کیسی یا کوزوو نیز نامیده می‌شود، مردمی به زبان بانتو هستند که در تپه‌های غرب کنیا در منطقه‌ای بین دریاچه ویکتوریا و مرز تانزانیا ساکن هستند. گوسی‌ها احتمالاً حدود 500 سال پیش از منطقه کوه الگون به ارتفاعات کنونی خود آمده‌اند. اقتصاد گوسی شامل فعالیت‌های تولیدی متعددی می‌شود: آنها پیرتروم و چای را به عنوان محصولات نقدی، و همچنین ارزن، ذرت، کاساوا، سورگوم، یام، بادام زمینی و موز را پرورش می‌دهند. و از گاو، گوسفند، بز، مرغ و زنبور عسل نگهداری می‌کنند. مردان گوسی به شکار، گله داری و ماهی گیری می‌پردازند، در حالی که زنان کره می‌سازند و بیشتر کارهای کشاورزی را انجام می‌دهند. منطقه آنها یکی از پرجمعیت‌ترین مناطق کنیا است و گوسی‌ها یکی از بزرگترین گروه‌های قومی در کنیا را تشکیل می‌دهند.
مردم لوهیا
/post-694لوهیا (همچنین به نام‌های آبالویا یا لوییا نیز شناخته می‌شود) یکی از گروه‌های قوم بانتو و دومین گروه قومی بزرگ در کنیا در دهه 1980 بود. مردم این قوم در غرب کنیا و اوگاندا ساکن شده‌اند. آنها از نظر فرهنگی و زبانی به 20 قبیله (یا 21، زمانی که سوباها را شامل می‌شود) تقسیم می‌شوند. بوکوسو بزرگترین قبیله لوهیا است و تقریبا 50 درصد از کل جمعیت لوهیا را تشکیل می‌دهد. آنها بر دیگر قبایل کوچک luhya تسلط دارند و در هر دو شهرستان Bungoma و Trans nzoia زندگی می‌کنند.
مردم کامبا
/post-693مردم کامبا یا آکامبا (گاهی اوقات واکامبا نامیده می‌شود.) یک گروه قومی بانتو هستند که عمدتاً در کنیا از نایروبی تا تساوو و شمال تا امبو در بخش جنوبی استان شرقی سابق زندگی می‌کنند. این سرزمین اوکامبانی نام دارد و شهرستان ماکونی، شهرستان کیتویی و شهرستان ماچاکوس را تشکیل می‌دهد. آنها همچنین دومین گروه قومی بزرگ را در 8 شهرستان از جمله شهرستان نایروبی و مومباسا تشکیل می‌دهند و ارتباط نزدیکی با همسایه خود کیکویو دارند. آنها از نظر زبان و فرهنگ با کیکویو، امبو، امبیره و مرو و تا حدی با دیگو و گیریاما در سواحل کنیا ارتباط نزدیکی دارند. اگرچه کامباها عمدتاً کشاورز هستند، اما تعداد قابل توجهی گاو، گوسفند و بز نگهداری می‌کنند.
قبیله کیکویو
/post-692کیکویو که به آن گیکویو یا آگیکویو نیز گفته می‌شود ، مردمانی به زبان بانتو هستند که زبان آنها نزدیکترین ارتباط را با زبان Embu و Mbeere دارد و در مناطق مرتفع جنوب مرکزی زندگی می‌کنند. در اواخر قرن بیستم، کیکویوها بیش از 4،400،000 نفر بودند و بزرگترین گروه قومی در کنیا را تشکیل می‌دادند. ( تقریباً 20 درصد از کل جمعیت)
مردمان بانتو
/post-691Bantus بزرگترین بخش جمعیت در کنیا است. اصطلاح بانتو به مردمانی اشاره دارد که به زبان‌های جنوب مرکزی نیجر-کنگو صحبت می‌کنند. مردمان بانتوس از مناطق مرزی کامرون و نیجریه بودند. اکثر بانتوها کشاورز هستند. برخی از گروه های برجسته بانتو در کنیا عبارتند از کیکویو، کامبا، لوهیا، کیسی، مرو و میجیکندا. مردم سواحیلی از نسل مردمان وانگوزی بانتو هستند که با مهاجران عرب ازدواج کردند. بزرگترین گروه قومی کنیا کیکویو است. آنها کمتر از یک پنجم جمعیت را تشکیل می‌دهند. از زمان استقلال کنیا در سال 1963، سیاست کنیا با تنش‌های قومی و رقابت بین گروه‌های بزرگتر مشخص شده است.
قبایل کنیا
/post-690جمعیت شناسی کنیا توسط اداره ملی آمار کنیا نظارت می‌شود. کنیا یک کشور چند قومیتی و بسیار بسیار متنوع در شرق آفریقا است که بی‌شک یکی از جذاب‌ترین کشورهاست که ارزش تحقیق و بررسی شرایط ویزای کنیا و سفر به آن را دارد. جمعیت کنیا در سرشماری سال 2019، 47 میلیون نفر گزارش شد. نرخ رشد جمعیت در طول دهه 2000 کاهش یافته است و 2.7 درصد (از سال 2010) تخمین زده شده است که در نتیجه آن در سال 2016 حدود 46.5 میلیون نفر برآورد شده است.
مرز شمالی کنیا
/post-689مرز شمالی کنیا وحشی‌ترین منطقه این کشور است. گستره عظیم بیابان خشک و نیمه بیابانی تنها توسط دامداران بسیار عشایری مانند پوکوت، تورکانا، سامبورو و سویی اشغال شده است. شترها در کنار گاوهای سرسخت و گله دارانشان در امتداد مسیرهای خاکی شیاردار راه می‌روند. رشته کوه‌های عظیم، وسعت بزرگ دریاچه تورکانا و مایل به مایل صحرای سخت وجود دارد. بیشتر مناطق مرزی شمالی کنیا برای گردشگران عادی غیرقابل دسترس است، و تنها سخت‌کوه‌ترین کوله‌گردان‌ها به این منطقه سفر می‌کنند. با این حال، در حال حاضر دو مکان وجود دارد که دسترسی به آنها امکان پذیر است. رشته کوه ماتیوس و دریاچه تورکانا. دو نقطه هیجان انگیز که مانند آن را نمی‌توانید در کنیا پیدا کنید. با این حال، برای همه مناسب نیست. به دلیل دور بودن منطقه هیچ پرواز برنامه‌ریزی شده‌ای به اینجا نمی‌رود. دسترسی با چارتر خصوصی از نانیوکی است و اقامت صرفاً برای افرادی که طبیعت ماجراجویی دارند مناسب است.
جغرافیای کنیا
/post-688کنیا با نام رسمی جمهوری کنیا ( سواحیلی: Jamhuri ya Kenya)، کشوری است در شرق آفریقا که بیست و هشتمین کشور پرجمعیت جهان و هفتمین کشور پرجمعیت در آفریقا محسوب می‌شود و با ویزای کنیا می‌توانید به این کشور سفر کنید. جغرافیای کنیا متنوع است و در بین 47 شهرستان آن متفاوت است. کنیا دارای خط ساحلی در اقیانوس هند است که شامل باتلاق‌هایی از مانگروهای شرق آفریقا است. داخل سرزمین دشت‌های وسیع و تپه‌های متعدد است. کنیا از شمال غربی با سودان جنوبی، از غرب با اوگاندا، از شرق با سومالی، از جنوب با تانزانیا و از شمال با اتیوپی همسایه است. بخش‌های مرکزی و غربی کنیا با دره ریفت کنیا و استان مرکزی که دارای بلندترین کوه، کوه کنیا و کوه الگون در مرز بین کنیا و اوگاندا است، مشخص می‌شود. جنگل کاکامگا در غرب کنیا یادگاری از جنگل‌های بارانی شرق آفریقا است. جنگل مائو بسیار بزرگتر است، بزرگترین مجموعه جنگلی در شرق آفریقا.
تاریخچه کنیا
/post-687کنیا با نام رسمی جمهوری کنیا (سواحیلی: Jamhuri ya Kenya )، کشوری در شرق آفریقا است که از آغاز پارینه سنگی زیرین شاهد سکونت انسان بوده است. کنیا یکی از اعضای کشورهای مشترک المنافع است که طبق سرشماری سال 2019 جمعیتی بیش از 47.6 میلیون نفر را شامل می‌شود. کنیا بیست و هشتمین کشور پرجمعیت جهان و هفتمین کشور پرجمعیت در آفریقا است که ایرانیان برای سفر به آن به ویزای توریستی الکترونیکی کنیا نیاز دارند. پایتخت و بزرگترین شهر کنیا نایروبی است، در حالی که قدیمی‌ترین و دومی شهر بزرگ آن، که تا سال 1907 نیز اولین پایتخت کنیا بود، شهر ساحلی مومباسا است که شامل جزیره مومباسا در اقیانوس هند است. همچنین کیسومو سومین شهر بزرگ کنیا و همچنین یک بندر داخلی در خلیج وینام است که همراه با خلیج‌های متعدد و سکونتگاه‌های انسانی که یکی از قطب‌های مهم حمل و نقل دریایی، ماهیگیری، کشاورزی، تجاری، تاریخی و گردشگری در دریاچه ویکتوریا است.
10 نمونه اکوتوریسم برای بازدید و ماجراجویی در سراسر جهان
/post-572واژه اکوتوریسم این روزها بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما اکوتوریسم چیست؟ چرا مهم است؟ و کجا می‌توانید این مقاصد اکوتوریسم را پیدا کنید؟ در طول سال‌های آینده، احتمالاً بیشتر و بیشتر در مورد اکوتوریسم خواهید شنید. مطمئن نیستید که واقعا به چه معناست؟ بیایید آن را روشن کنیم! انجمن بین‌المللی اکوتوریسم آن را چنین تعریف می‌کند: "سفر مسئولانه به مناطق طبیعی که محیط زیست را حفظ می‌کند، رفاه مردم محلی را حفظ می‌کند، و شامل تفسیر و آموزش می‌شود." به زبان ساده، سفر به مقاصدی است که در آنها تأثیر بلندمدت مثبتی بر محیط زیست و جوامع محلی می‌گذاریم. این مکان‌های بوم‌گردی معمولاً کانون‌های گردشگری معمولی نیستند. گردشگری انبوه برعکس چیزی است که ما در اینجا به آن دست یافته‌ایم. اکوتوریسم معمولاً در مقیاس کوچک است، به طوری که اثرات منفی سفر تا حد امکان به حداقل می‌رسد.