جاذبه های گردشگری استان آذربایجان شرقی
گنبد سرخ مراغه
/post-391نام مراغه که میآید رصدخانه این شهر در ذهن تداعی میشود اما وجود گنبدهایی مانند گنبدسرخ، گنبدکبود، گنبدغفاریه باعث شده که آنرا به شهر گنبدها نیز بشناسند.
ساختمان شهرداری تبریز
/post-382اگر به تبریز سفر کرده باشید و چرخی در مرکز شهر زده باشید، حتما عمارت شهرداری نظر شما را جلب کرده است. ساختمان شهرداری تبریز که به کاخ شهرداری نیز معروف است، گذشته از ارزش تاریخی و معماری، موزهی پروپیمانی دارد که بازدید از آن خالی از لطف نیست.
ارگ یا مسجد علیشاه
/post-371ارگ یا مسجد خواجه تاج الدين عليشاه وزير الجايتو و ابوسعيد بهادرخان در فاصله سالهاي 716 هـ ق الي 724 هـ ق در شهر تبریز استان آذربایجان شرقی ساختهشده است و هم اكنون در ضلع جنوبي خيابان امام خميني واقع است. قسمت جنوبي آن داراي طاقي بزرگ بوده است كه بهعلت فرونشستن بنيان و تعجيل در اتمام آن طاق شكسته و فروريخته است. قسمتي كه اكنون به چشم ميخورد قسمتمسقف مسجد ميباشد كه عرض آن 15/30 متر و ارتفاع ديوارهاي دور آن به طور متوسط 30 متر است. درحفريات اخيردريافتهاند كه 7 متر از ديوارها زير خاك مانده است.
مسجد جامع مرند
/post-330مسجد جامع مرند در مرکز شهر مرند واقع شده است. مطابق کتیبهی موجود در گنبدخانه به تاریخ 485 ه.ق، این بنا قدیمیترین و سالمترین شاهد معماری تاریخدار در شمالغرب ایران میباشد. طبق کتیبهی محراب مسجد، این بنا در سال 731 ه.ق در زمان سلطنت ابوسعید بهادرخان با اختصاص مالیاتی که از سرزمینهای غیر مسلمان دریافت میشد مرمت و توسعه یافته است. ویلبر پیرامون این بنا مینویسد: « اول اتاق گنبدخانه با پلان مربع با سه ورودی در اطراف، در دورهی سلجوقیان ساخته شده است.
مزارات بیلانکو
/post-329بیلانکوه یا ولیانکوه از محلات تاریخی شهر تبریز است. شهرت این محله به "بیلانکوه" را به وجود مدفن اکابر، اولیاء و عرفای تبریز در آن منسوب میکنند. مزارات بیلانکوه همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. مرقد و مزار بزرگانی چون "اخی سعدالدین" (عارف نامدار قرن ششم هجری)، "کمالالدین مسعود خجندی" (شاعر و عارف قرن هشتم هجری)، "کمالالدین بهزاد هراتی" (نگارگر بزرگ قرن دهم) و جز آن در این محله واقع شدهاند. با توجه به بررسیهای صورت گرفته به نظر میرسد بیلانکوه محلهای با قدمت قریب به یک هزار سال میباشد.
ربع رشیدی
/post-328مجموعهی ابوابالبری ربع رشیدی در شمالشرق شهر تبریز قرار دارد که هستهی اولیهی آن در اوایل قرن نهم هجری در اوج دوران طلایی حکومت ایلخانان مغول به دست وزیر مدبر، خواجه رشیدالدین فضلالله همدانی ساخته شده است. پس از رشیدالدین این مجموعهی عظیم شهری ویران و غارت شد و در دوران وزارت فرزندش خواجه محمد دوباره مرمت و احیا گردید.
عمارت تومانیانس وینق
/post-327عمارت تومانیانس روستای وینق نام اثری تاریخی به جای مانده از دوران قاجار است که در غرب روستای وینق بر فراز تپهای سنگی قرار دارد. این بنا توسط سرکیس تومانیانس ارمنی ساخته شده و به همین دلیل ویژگیهای یک اثر ایرانی، اسلامی را ندارد و به سبک عمارتهای قرن نوزدهم اروپا و روسیه میباشد.
کاروانسرای خواجه نظر
/post-326کاروانسرای خواجه نظر در شهرستان جلفا و در مجاورت رودخانهی ارس و پل ضیاءالملک واقع شده است. چنین به نظر میرسد که همراستا با اقدامات شاه عباس اول در راستای احداث و تعمیر 999 کاروانسرا در مرزهای ایران، این بنا توسط خواجه نظر احداث شده است.
عمارت ال گلی
/post-325"شاه گلی" یا "ائل گلی" یکی از مهمترین گردشگاههای شهر تبریز است که در جنوبشرق آن و در ۷ کیلومتری مرکز شهر واقع شده است. این مکان در زمان آققویونلوها ایجاد شده و در دورهی صفویان گسترش یافته است. شاهگلی تا پیش از رویکارآمدن صفویان، بزرگترین منبع ذخیره آب جهت آبیاری باغهای مناطق شرقی تبریز تا دروازه تهران و تپلیباغ بوده است. در دوران قاجار در پیرامون استخر شاهگلی خیابانهایی جهت عبور و مرور احداث گردید و در جوار این معابر، درختان تبریزی، بید مجنون و گلهای اطلسی متعددی در چندین ردیف جهت تزئین گردشگاه و پاکی آب و هوا کاشته شد.
مسجد استاد و شاگرد (علائیه) تبریز
/post-324این بنا در سال 742 ه.ق توسط امیر شیخ حسن چوپان ملقب به علاءالدین ساخته شده است و بدین جهت ابتدا به "علائیه" و گاه به اعتبار خان مغولی – یعنی سلیمان، نوادهی هلاکوخان- "سلیمانیه" نیز نامیده شده است.