پهلوان محمود خوارزمی متخلص به قتّالی، مشهور به پوریای ولی، یکی از نامدارترین و محبوب‌ترین پهلوانان تاریخ ایران است. او اهل سرزمین خوارزم و پرده‌دار دارالصفا (خوی امروزی) بود و گفته شده در ورزش‌های زورخانه‌ای و پهلوانی مهارت زیادی داشته‌ است به‌ طوری که کسی حریف او نبود و در سرزمین‌های اسلامی سفر می‌کرد و با رقیبان گوناگون کُشتی می‌گرفت. او در ساده‌زیستی،  دستگیری از مستمندان و ستمدیدگان، و چشم بستن بر زرق و برق دنیای فانی، به  معرفتی ناب رسیده بوده‌است.
او در بحبوحه لشکرکشی هلاکو خان به ایران و تأسیس حکومت ایلخانان و سقوط دولت اسماعیلیان و عباسیان، در خوارزم متولد شد. پدر او از اهالی گرگانج بود که به خیوه مهاجرت می‌کنند و پوریا در همان شهر به دنیا می‌آید. لازم است ذکر شود عده‌ای نیز می‌گویند که مادر پهلوان پوریای ولی اهل خرم‌ آباد بوده‌ است و از  طایفه پیرزادی.
وی اوایل زندگی خود را به کشتی‌گیری و تعلیم کشتی به جوانان و نوجوانان می‌گذراند و از نامدارترین کشتی گیران دوران خود می‌شود. اما در  اواخر عمر خود، به عرفان و فلسفه متمایل می‌شود و در زمره عارفان، اقطاب و درویشان در می‌آید و احتمالاً از همین رو، لقب ولی را هم به دست می‌آورد. او در سال ۷۰۳ اثر بزرگ خود، کنز الحقایق، را تألیف نمود و پس از آن در سال  ۷۲۲ درگذشت و در خیوه دفن شد. معروف است که لقب او در ابتدا پیرولی بوده‌ است.
پیرولی یک نام لری است که دلالت بر این دارد که پوریا ولی در زمان بچگی هیکلی درشت اندام داشته و موهای تقریباً سپید. به گونه‌ای که هرکس با او ملاقات می‌کرد با کنایه او را  پیرمرد صدا می‌زدند. بعدها او را پیرولی نام گذاشتند و به تدریج لقب  پوریای ولی را بر او نهادند. احتمالاً لقب پیرولی را مادر او به پوریا داده زیرا مادر او لُر بوده‌ است و پیرولی هم یک نام لری است. وی تأثیر زیادی بر عرفان و آیین فتوت و به ویژه ورزش‌های زورخانه‌ای گذاشته بود. او قرن‌ها از تأثیر گذارترین  پهلوانان و کُشتی‌گیران به‌ شمار می‌رود و رسم‌های زیادی در ورزش کشتی، به  او منسوب است. آرامگاهی در شهر خوی در آذربایجان غربی وجود دارد که به او منسوب است. مریدان وی پس از درگذشت او راه او را ادامه دادند و اولین مرید او که در  کتاب کنزالحقایق باب دوم نیز به آن اشاره شده سلیمان زاد عباس بوده‌ است.