کنیا
ویزای آنلاین کنیا
/eviza-kenyaویزای کنیا به صورت فرودگاهی صادر نمیشود و نیازی به مراجعه حضوری به سفارت کنیا برای اخذ ویزای این کشور نیست! چون این ویزا برای ایرانیان به روش آسانتر الکترونیکی یا E-Visa صادر میشود. البته در عین سادگی نکاتی نیز در فرآیند اخذ ویزای الکترونیکی کنیا وجود دارد که باید در قبل از ارائه درخواست خود به آنها دقت کنید.
بزرگترین جزایر کنیا
/post-704سفر به این کشور آفریقایی و خصوصا با خرید تور کنیا باید در لیست مقاصد گردشگری همه افرادی که به سفر و ماجراجویی علاقمند هستند، باشد. این کشور خیره کننده دارای فرهنگ و میراث غنی است و به بازدیدکنندگان این امکان را میدهد تا بینشی از تاریخ استعماری، فرهنگ رنگارنگ ماسایی، و مصنوعات ماقبل تاریخ خود داشته باشند. مردم محلی خونگرم و صمیمی هستند و گردشگران میتوانند راهنمایان تور آگاه را استخدام کنند تا اطمینان حاصل کنند که بازدید آنها مفید و پربار است. کنیا بهخاطر پارکهای سافاریاش که مناظر دیدنیای را ارائه میدهند و حیات وحش تماشایی را که در خود جای داده است، مشهور است. سفر به این کشور ملزم به داشتن ویزای کنیا است که قطعا بدون بازدید از جزایر بکر آن ناقص است.
مردمان کوشیتی
/post-703مردم کوشی اقلیتی کوچک از جمعیت کنیا را تشکیل میدهند. آنها به زبانهای متعلق به خانواده افروآسیایی صحبت میکنند و در اصل از اتیوپی و سومالی آمدهاند. با این حال، برخی از قبیلههای قومی بزرگ سومالی بومی منطقهای هستند که در کنیا به نام NFD شناخته میشد. این افراد اهل سومالی نیستند، اما قومیتی مشابه اکثریت در سومالی دارند. تقریباً به طور کامل اسلام را پذیرفتهاند. کوشیها در شمالیترین استان شمال شرقی، که با سومالی هم مرز است، متمرکز شدهاند.
قبیله کالنجین
/post-702کالنجین گروهی از قبایل بومی آفریقای شرقی هستند که عمدتاً در استان دره ریفت در کنیا و دامنههای شرقی کوه الگون در اوگاندا ساکن هستند. تعداد آنها در سرشماری کنیا در سال 2019 به 6.358.113 نفر و بر اساس سرشماری سال 2014 در اوگاندا به 273.839 نفر میرسد که عمدتاً در مناطق Kapchorwa ، Kween و Bukwo هستند. کالنجین به 11 قبیله از نظر فرهنگی و زبانی مرتبط تقسیم شده است: کیپسگیس، ناندی، پوکوتس، ساباوت، کیو، توگن، ماراکوت، اوگیک، تریک و سنگور. مردم کالنجین به زبانهای ناندی-مارکوتا صحبت میکند، اما میتواند شامل زبان آکی در تانزانیا و زبان پوکوت که در کنیا صحبت میشود نیز باشد که همه به طور جمعی به عنوان زبان کالنجین طبقه بندی میشوند. زبان کالنجین، همراه با زبانهای مردم داتوگا تانزانیا، ماسایی، لو، تورکانا، نوئر، دینکا در میان دیگران به عنوان زبانهای نیلوتیک طبقهبندی میشوند
قبیله تورکانا
/post-701تورکانا، مردمی ساکن در پهنه خشک و شنی شمال غربی کنیا، از دریاچه رودولف (دریاچه تورکانا) تا مرز اوگاندا. تورکانا به یک زبان نیلوت شرقی از خانواده زبانهای نیلوصحرا صحبت میکنند. زبان آنها شباهت زیادی به زبان تسو دارد. آنها ظاهراً حدود 200 سال پیش از منطقهای که اکنون در شمال شرقی اوگاندا قرار دارد، به سرزمین کنونی خود نقل مکان کردهاند، جایی که جی و کریمجونگ هنوز در آن نزدیک هستند. تورکانا دامداران سرسختی هستند که برایشان نام میگذارند، آواز میخوانند و با پشتکار از آنها مراقبت میکنند.
قبیله سامبورو
/post-700سامبورو مردمی نیلوتیک در شمال مرکزی کنیا هستند. سامبورو دامداران نیمه عشایری هستند که عمدتاً گاو گله میکنند اما گوسفند، بز و شتر نیز نگهداری میکنند. نامی که آنها برای خود استفاده میکنند Lokop یا Loikop است. سامبورو به گویش سامبوروی زبان ماا که یک زبان نیلوتیک است صحبت میکند. زبان ماآ نیز توسط 22 قبیله دیگر از جامعه ماآ صحبت میشود که به نام ماسایی شناخته میشود. پارکهای بازی بسیاری در این منطقه وجود دارد که یکی از شناخته شدهترین آنها، ذخیره گاه ملی سامبورو است. قبیله سامبورو بعد از کیسونکو (Isikirari) در تانزانیا و پورکو از کنیا و تانزانیا، سومین قبیله بزرگ در جامعه ماآ در کنیا و تانزانیا است.
قبیله ماسایی
/post-699ماساییها (سواحیلی: Wamasai) یک گروه قومی نیلوتیک هستند که در شمال، مرکز و جنوب کنیا و شمال تانزانیا ساکن هستند. آنها به دلیل اقامت در نزدیکی پارکهای سافاری دریاچههای بزرگ آفریقا و آداب و رسوم و لباسهای متمایزشان در میان شناخته شدهترین جمعیتهای محلی در سطح بینالمللی هستند. ماساییها به زبان ماا (ɔl Maa) صحبت میکنند، یکی از اعضای خانواده زبانهای نیلوتیک که به زبانهای دینکا، کالنجین و نوئر مربوط میشود. به جز برخی از بزرگانی که در مناطق روستایی زندگی میکنند، اکثر مردم ماسایی به زبانهای رسمی کنیا و تانزانیا صحبت میکنند که سواحیلی و انگلیسی هستند.
مردمان لو
/post-698لو که جولوو یا کاویروندو نیز نامیده میشود، مردمی هستند که در میان چندین قوم بانتو زبان در کشور هموار نزدیک دریاچه ویکتوریا در غرب کنیا و شمال تانزانیا زندگی میکنند. با بیش از چهار میلیون جمعیت، لوها چهارمین گروه قومی بزرگ در کنیا (حدود یک دهم جمعیت) پس از کیکویوها (که در سالهای اول پس از استقلال کنیا با آنها قدرت سیاسی مشترک داشتند) ، لوهیا و کالنجین.
مردم میجیکیندا
/post-697میجیکیندا (“نه قبیله”) گروهی از 9 گروه قومی بانتو هستند که در سواحل کنیا، بین رودخانههای ساباکی و اومبا، در منطقهای که از مرز تانزانیا در جنوب تا مرز نزدیک سومالی در جنوب امتداد دارد، ساکن هستند. باستان شناس چاپوروکا کوسیمبا ادعا میکند که مردم میجیکندا قبلاً در شهرهای ساحلی زندگی میکردند، اما بعداً در مناطق داخلی کنیا ساکن شدند تا از تسلیم شدن در برابر نیروهای مسلط پرتغالی که در آن زمان تحت کنترل بودند، اجتناب کنند. از نظر تاریخی، گروههای قومی میجیکیندا توسط افراد خارجی ، Nyika یا Nika نامیده میشوند. این یک اصطلاح موهن به معنای “مردم بوتهای” است. 9 گروه قومی که مردم میجیکیندا را تشکیل میدهند عبارتند از چونی، کامبه، دوروما، کائوما، ریبه، رابای، جیبانا، گیریاما و دیگو. دیگوها میجیکیندای جنوبی هستند در حالی که بقیه میجیکیندای شمالی هستند. دیگوها به دلیل نزدیکی به مرز مشترک در تانزانیا نیز یافت میشوند.
قبیله مرو (آمیرو)
/post-696مرو یا آمیرو (از جمله نگا) یک گروه قومی بانتو هستند که در منطقه مرو کنیا در زمینهای حاصلخیز دامنه شمالی و شرقی کوه کنیا، در استان شرقی سابق کنیا زندگی میکنند. نام «مرو» هم به مردم و هم به منطقه اشاره دارد. پس از اعلام قانون اساسی جدید در کنیا در 27 اوت 2010، مرو بزرگ بیشتر تعریف شد و اکنون از شهرستانهای دوقلوی تاراکا-نیتی و مرو تشکیل شده است. مرو بزرگ تقریباً 13000 کیلومتر مربع (5000 مایل مربع) را پوشانده است که از رودخانه توسی در مرز با شهرستان امبو در جنوب تا مرز شهرستان ایزیولو در شمال امتداد دارد.
مردم کیسی
/post-695گوسی که کیسی یا کوزوو نیز نامیده میشود، مردمی به زبان بانتو هستند که در تپههای غرب کنیا در منطقهای بین دریاچه ویکتوریا و مرز تانزانیا ساکن هستند. گوسیها احتمالاً حدود 500 سال پیش از منطقه کوه الگون به ارتفاعات کنونی خود آمدهاند. اقتصاد گوسی شامل فعالیتهای تولیدی متعددی میشود: آنها پیرتروم و چای را به عنوان محصولات نقدی، و همچنین ارزن، ذرت، کاساوا، سورگوم، یام، بادام زمینی و موز را پرورش میدهند. و از گاو، گوسفند، بز، مرغ و زنبور عسل نگهداری میکنند. مردان گوسی به شکار، گله داری و ماهی گیری میپردازند، در حالی که زنان کره میسازند و بیشتر کارهای کشاورزی را انجام میدهند. منطقه آنها یکی از پرجمعیتترین مناطق کنیا است و گوسیها یکی از بزرگترین گروههای قومی در کنیا را تشکیل میدهند.
مردم لوهیا
/post-694لوهیا (همچنین به نامهای آبالویا یا لوییا نیز شناخته میشود) یکی از گروههای قوم بانتو و دومین گروه قومی بزرگ در کنیا در دهه 1980 بود. مردم این قوم در غرب کنیا و اوگاندا ساکن شدهاند. آنها از نظر فرهنگی و زبانی به 20 قبیله (یا 21، زمانی که سوباها را شامل میشود) تقسیم میشوند. بوکوسو بزرگترین قبیله لوهیا است و تقریبا 50 درصد از کل جمعیت لوهیا را تشکیل میدهد. آنها بر دیگر قبایل کوچک luhya تسلط دارند و در هر دو شهرستان Bungoma و Trans nzoia زندگی میکنند.
مردم کامبا
/post-693مردم کامبا یا آکامبا (گاهی اوقات واکامبا نامیده میشود.) یک گروه قومی بانتو هستند که عمدتاً در کنیا از نایروبی تا تساوو و شمال تا امبو در بخش جنوبی استان شرقی سابق زندگی میکنند. این سرزمین اوکامبانی نام دارد و شهرستان ماکونی، شهرستان کیتویی و شهرستان ماچاکوس را تشکیل میدهد. آنها همچنین دومین گروه قومی بزرگ را در 8 شهرستان از جمله شهرستان نایروبی و مومباسا تشکیل میدهند و ارتباط نزدیکی با همسایه خود کیکویو دارند. آنها از نظر زبان و فرهنگ با کیکویو، امبو، امبیره و مرو و تا حدی با دیگو و گیریاما در سواحل کنیا ارتباط نزدیکی دارند. اگرچه کامباها عمدتاً کشاورز هستند، اما تعداد قابل توجهی گاو، گوسفند و بز نگهداری میکنند.
قبیله کیکویو
/post-692کیکویو که به آن گیکویو یا آگیکویو نیز گفته میشود ، مردمانی به زبان بانتو هستند که زبان آنها نزدیکترین ارتباط را با زبان Embu و Mbeere دارد و در مناطق مرتفع جنوب مرکزی زندگی میکنند. در اواخر قرن بیستم، کیکویوها بیش از 4،400،000 نفر بودند و بزرگترین گروه قومی در کنیا را تشکیل میدادند. ( تقریباً 20 درصد از کل جمعیت)
مردمان بانتو
/post-691Bantus بزرگترین بخش جمعیت در کنیا است. اصطلاح بانتو به مردمانی اشاره دارد که به زبانهای جنوب مرکزی نیجر-کنگو صحبت میکنند. مردمان بانتوس از مناطق مرزی کامرون و نیجریه بودند. اکثر بانتوها کشاورز هستند. برخی از گروه های برجسته بانتو در کنیا عبارتند از کیکویو، کامبا، لوهیا، کیسی، مرو و میجیکندا. مردم سواحیلی از نسل مردمان وانگوزی بانتو هستند که با مهاجران عرب ازدواج کردند. بزرگترین گروه قومی کنیا کیکویو است. آنها کمتر از یک پنجم جمعیت را تشکیل میدهند. از زمان استقلال کنیا در سال 1963، سیاست کنیا با تنشهای قومی و رقابت بین گروههای بزرگتر مشخص شده است.
قبایل کنیا
/post-690جمعیت شناسی کنیا توسط اداره ملی آمار کنیا نظارت میشود. کنیا یک کشور چند قومیتی و بسیار بسیار متنوع در شرق آفریقا است که بیشک یکی از جذابترین کشورهاست که ارزش تحقیق و بررسی شرایط ویزای کنیا و سفر به آن را دارد. جمعیت کنیا در سرشماری سال 2019، 47 میلیون نفر گزارش شد. نرخ رشد جمعیت در طول دهه 2000 کاهش یافته است و 2.7 درصد (از سال 2010) تخمین زده شده است که در نتیجه آن در سال 2016 حدود 46.5 میلیون نفر برآورد شده است.
مرز شمالی کنیا
/post-689مرز شمالی کنیا وحشیترین منطقه این کشور است. گستره عظیم بیابان خشک و نیمه بیابانی تنها توسط دامداران بسیار عشایری مانند پوکوت، تورکانا، سامبورو و سویی اشغال شده است. شترها در کنار گاوهای سرسخت و گله دارانشان در امتداد مسیرهای خاکی شیاردار راه میروند. رشته کوههای عظیم، وسعت بزرگ دریاچه تورکانا و مایل به مایل صحرای سخت وجود دارد. بیشتر مناطق مرزی شمالی کنیا برای گردشگران عادی غیرقابل دسترس است، و تنها سختکوهترین کولهگردانها به این منطقه سفر میکنند. با این حال، در حال حاضر دو مکان وجود دارد که دسترسی به آنها امکان پذیر است. رشته کوه ماتیوس و دریاچه تورکانا. دو نقطه هیجان انگیز که مانند آن را نمیتوانید در کنیا پیدا کنید. با این حال، برای همه مناسب نیست. به دلیل دور بودن منطقه هیچ پرواز برنامهریزی شدهای به اینجا نمیرود. دسترسی با چارتر خصوصی از نانیوکی است و اقامت صرفاً برای افرادی که طبیعت ماجراجویی دارند مناسب است.
جغرافیای کنیا
/post-688کنیا با نام رسمی جمهوری کنیا ( سواحیلی: Jamhuri ya Kenya)، کشوری است در شرق آفریقا که بیست و هشتمین کشور پرجمعیت جهان و هفتمین کشور پرجمعیت در آفریقا محسوب میشود و با ویزای کنیا میتوانید به این کشور سفر کنید. جغرافیای کنیا متنوع است و در بین 47 شهرستان آن متفاوت است. کنیا دارای خط ساحلی در اقیانوس هند است که شامل باتلاقهایی از مانگروهای شرق آفریقا است. داخل سرزمین دشتهای وسیع و تپههای متعدد است. کنیا از شمال غربی با سودان جنوبی، از غرب با اوگاندا، از شرق با سومالی، از جنوب با تانزانیا و از شمال با اتیوپی همسایه است. بخشهای مرکزی و غربی کنیا با دره ریفت کنیا و استان مرکزی که دارای بلندترین کوه، کوه کنیا و کوه الگون در مرز بین کنیا و اوگاندا است، مشخص میشود. جنگل کاکامگا در غرب کنیا یادگاری از جنگلهای بارانی شرق آفریقا است. جنگل مائو بسیار بزرگتر است، بزرگترین مجموعه جنگلی در شرق آفریقا.
تاریخچه کنیا
/post-687کنیا با نام رسمی جمهوری کنیا (سواحیلی: Jamhuri ya Kenya )، کشوری در شرق آفریقا است که از آغاز پارینه سنگی زیرین شاهد سکونت انسان بوده است. کنیا یکی از اعضای کشورهای مشترک المنافع است که طبق سرشماری سال 2019 جمعیتی بیش از 47.6 میلیون نفر را شامل میشود. کنیا بیست و هشتمین کشور پرجمعیت جهان و هفتمین کشور پرجمعیت در آفریقا است که ایرانیان برای سفر به آن به ویزای توریستی الکترونیکی کنیا نیاز دارند. پایتخت و بزرگترین شهر کنیا نایروبی است، در حالی که قدیمیترین و دومی شهر بزرگ آن، که تا سال 1907 نیز اولین پایتخت کنیا بود، شهر ساحلی مومباسا است که شامل جزیره مومباسا در اقیانوس هند است. همچنین کیسومو سومین شهر بزرگ کنیا و همچنین یک بندر داخلی در خلیج وینام است که همراه با خلیجهای متعدد و سکونتگاههای انسانی که یکی از قطبهای مهم حمل و نقل دریایی، ماهیگیری، کشاورزی، تجاری، تاریخی و گردشگری در دریاچه ویکتوریا است.
10 نمونه اکوتوریسم برای بازدید و ماجراجویی در سراسر جهان
/post-572واژه اکوتوریسم این روزها بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد. اما اکوتوریسم چیست؟ چرا مهم است؟ و کجا میتوانید این مقاصد اکوتوریسم را پیدا کنید؟ در طول سالهای آینده، احتمالاً بیشتر و بیشتر در مورد اکوتوریسم خواهید شنید. مطمئن نیستید که واقعا به چه معناست؟ بیایید آن را روشن کنیم! انجمن بینالمللی اکوتوریسم آن را چنین تعریف میکند: "سفر مسئولانه به مناطق طبیعی که محیط زیست را حفظ میکند، رفاه مردم محلی را حفظ میکند، و شامل تفسیر و آموزش میشود." به زبان ساده، سفر به مقاصدی است که در آنها تأثیر بلندمدت مثبتی بر محیط زیست و جوامع محلی میگذاریم. این مکانهای بومگردی معمولاً کانونهای گردشگری معمولی نیستند. گردشگری انبوه برعکس چیزی است که ما در اینجا به آن دست یافتهایم. اکوتوریسم معمولاً در مقیاس کوچک است، به طوری که اثرات منفی سفر تا حد امکان به حداقل میرسد.
سفر گروهی به کنیا - دی ماه 1404
/africaآیا میخواهید تجربه یک عمر را داشته باشید و از یک سافاری آفریقایی عالی لذت ببرید، یا در شنهای سفید مومباسا دراز بکشید؟ و یا در کوچه پس کوچههای تاریخی جزیره زنگبار قدم بزنید. فقط با آنچه در ذهن دارید یک پیام برای ما ارسال کنید. ما یک برنامه سفر تعطیلات را مطابق میل شما طراحی کردهایم.
گزارش سومین سفر گروهی به آفریقا (کنیا - تانزانیا) - قسمت اول
/post-37هوای تهران به شدت سرد و سوزناک است. شب قبل گویا برفی بر شهر تهران باریده و آلودگی این شهر پر از دود را زدوده است. تهران این روزها هنوز در شوک حادثه ساختمان پلاسکو در تب و تاب است و داغ آتش نشانان فداکار کشورمان بر قلب همه مردم ایران ماندگار شده است. هم فکرم درگیر سفر است و هم درگیر این حادثه در نوع خود عجیب و دلسوز.
کلیپی زیبا از تصاویر سفر گروهی آفریقا - نوروز 1397
/post-7296سفرهای گروهی ما به مقاصد مختلفی برگزار میشود. آفریقا از آن دست سفرهایی است که هیچوقت تکراری نمیشود. دیدار از حیات وحش آفریقا خصوصا پارکهای ماسائی، نایواشا و سرنگیتی و جزیره زیبای زنگبار، در کلیپی زیبا از تصاویر سفر گروهی آفریقا که در نوروز 1397 برگزار شد را ببینید