گوهر تپه یکی از محوطه‌های باستانی پیش از تاریخ شمال ایران در استان مازندران است که در شهرستان بهشهر و در ۲ کیلومتری شمال غربی رستمکلا وکیلومتر ۳۰ جاده ساری به بهشهر قرار گرفته ‌است. این محوطه باستانی در دشتی واقع شده که در جنوب آن مراتع و کوهستان‎های جنگلی و کوهستانی سرسبز قرار دارد.

داستان گوهر تپه از زندگی انسان‌هایی آغاز می‎شود که در غارهای باستانی مازندران چون غار گمیشان، غار هوتو و غار کمربند زندگی می‌کردند و با خروج از غار به مرور در محوطه گوهرتپه ساکن شدند.

در عصر نوسنگی، در گوهرتپه زندگی روستا نشینی رواج داشته و در دوره برنز و مفرغ مورد توجه قرار گرفته و درنهایت تبدیل به مکانی برای استقرار شهرنشینی شده است.

در جریان دوران‌های زمین‌شناسی غارهای زیادی در این منطقه تشکیل شده که منجر به ایجاد استقرارهای بعدی انسان در آن‎ها شده ‌است. گوهرتپه یکی از استقرارگاه‌های پیش از تاریخی ایران است که در دوران مس و سنگ شکل گرفته ‌است.

قرار داشتن این محوطه در حد فاصل دره‌ها و غارهای باستانی همچون غار هوتو، غار کمربند و غار کومیشان اهمیت آن را دو چندان کرده ‌است. با توجه به سرچشمه‌های آبی، جنگل، دریا، غارها و شرایط مطلوب منطقه همراه با پتانسیل‌های موجود دیگر، گوهرتپه به صورت تدریجی مسیر توسعه را پیمود و در دوران مفرغ به شهری بزرگ با وسعت پنجاه هکتاری تبدیل شد.

از جمله آثار به دست آمده از گوهر تپه، در میان لایه‌های دوره مس و سنگ و عصر مفرغ، می‎توان به انواع سفال، اشیا مفرغی، مهر، اشیا تزیینی و ساختارهای معماری و همینطور جنگ‌افزارهایی شامل سرنیزه، خنجر و هم چنین اشیاء تزیینی شامل آویز، گردنبند و دستبند اشاره کرد. همچنین  مهره‌های سنگی، پیکرک‌های حیوانی و انسانی، ریتون‌های سفالی و نمونه‌های مختلف دوک، سردوک و دیسک‌های سفالی اشاره کرد. اشاره کرد

آثار معماری به دست آمده در گوهر تپه استفاده از ، خشت و سنگ را در پی بناها آشکار می‎کند که به وسیله تیرک‌های چوبی و افقی و نی پوشیده شده‎اند. در گوهرتپه ابزارهای سنگی زیادی بدست آمده که از آن جمله می‌توان به تیغه‌ها، تراشه‌ها و هاون‌های سنگی اشاره کرد که از کانی‌های گوناگون در میان لایه‌های سنگ آهک منطقه به دست آمد و کاربرد این ابزارهای سنگی جهت درو کردن غلات، تکه کردن گیاهان و گوشت حیوانات و آسیاب کردن گندم و دانه‌های گیاهی بوده ‌است