یکی از آثار تاریخی سمرقند، در ازبکستان، مرقدی منسوب به دانیال پیغمبر است. این بنا در واقع مزاری است طویل با شش گنبد، و یا طول 18 متر، که به پای دانیال پیغمبر تعلق دارد‌. متولیان مقبره می‌گویند تنها یک پای حضرت دانیال در این محل دفن شده و بقیه بدن وی در ایران و شهر شوش است. آنها دلیل قانع کننده‌ای برای علت بلندی پای دانیال نبی ندارند اما می‌گفتند پیامبران نخستین دارای قدی بلند بوده‌اند و به همین دلیل پای دانیال هم بلند است.
بنای قدیمی‌ موسوم به مقبره دانیال نبی(ع) موجب رواج خرافات زیادی در میان ساکنان آن نواحی شده است؛ از جمله اینکه سنگ قبر دانیال پیامبر در طول زمان رشدکرده و بزرگتر شده است. یا اینکه جنازه دانیال هر سال نیم اینچ دراز می‌شود و از این رو طول مقبره زیاد است‌. برخی نیز بر این باورند که پای آن حضرت در زمان تیمور و پس از فتح عراق توسط وی از شوش به شهر سمرقند آورده شده است. گروهی دیگر می‌گویند امیر تیمور جهت حفظ مردم ترکستان از بلاهای آسمانی و هجوم دشمن، جسد دانیال و از جمله استخوان‌های او را از ایران به این محل حمل و دفن کرده است .
دانیال، پسر یوحنا پیامبری است که نسب ‌وی به یهودا فرزند حضرت یعقوب نبی می‌رسد. داستان‌های بسیاری مبنی بر اسارت وی به دست بخت‌النصر و تعبیر خواب بخت‌النصر توسط وی در کتب تاریخی و دینی آمده است. آن‌ چه بیش از همه محل استناد و توجه است، حضور وی در شهر باستانی شوش و در نهایت وفات او در همین مکان است. در روایتی هم حضرت علی(ع) ضمن سفارش به زیارت حضرت دانیال(ع)، وی را برادر خود خطاب کرده است. معجزات و کرامات بسیار به حضرت دانیال نسبت داده شده است و همین امر سبب گردیده پیروان ادیان الهی، مقام روحانی وی را پاس دارند. به همین دلیل بنای دانیال در سمرقند هم هر ساله زیارتگاه زائرین مسلمان،مسیحی و یهودی است.
جوی آبی نیز از کنار این بنای قدیمی‌ می‌گذرد و اهالی محل معتقدند که آب این جوی به برکت وجود دانیال نبی، شفا بخش بیماری‌های گوناگون است. شرق شناسان ازبکستان معتقدند که مقبره دانیال نبی(ع) در شهر شوش واقع در استان خوزستان است و منابع رسمی‌ و دانشنامه‌های معتبر بین‌المللی نیز این موضوع را تائید کرده اند.