بریز سرگُل شهرهای ایران است، شهری تاریخی و زیبا و پر از جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و مذهبی متنوع که هر گردشگری با دیدن آن با کوله‌‏باری لبریز از تاریخ، فرهنگ، لذت و شادمانی باز می‎گردد. یکی از جاذبه‎های تاریخی‌مذهبی تبریزِ زیبا و اصیل «مسجد کبود» است، مسجدی به رنگ آبی دریا و کبودی آسمان. مسجدی که با قدم زدن در آن هم به زیبایی و غنای معماری ایرانی‌اسلامی پی خواهید برد و هم لبریز از آرامشی عمیق خواهید شد.

بنای اصلی مسجد کبود، آجری است و با کاشی‎کاری‌هایی به رنگ آبی تیره و فیروزه‏ای آراسته شده است. مسجد کبود را اگر بخواهیم به زبان ترکی مردم شهر تبریز بخوانیم نامش «گوی مچید» می‎شود یعنی مسجد آبی. مسجد آبی را قراقویونلوها در قرن نهم هجری بنیان نهادند. در واقع سلطان جهانشاه، شاهِ پر قدرتِ سلسله قراقویونلوها این مسجد زیبا را به خواستِ دخترش «صالحه خانم» در سال 870 هجری قمری ساخته تا مسجد کبود هم هدیه‎ای به پیشکش او باشد و هم پیشکش به همه کسانی که قرن‎ها و قرن‎ها بعد پا در این مسجد می‎گذارند و در آبی بی‎کرانش غرقه می‎شوند.

پا که در مسجد کبود بگذارید، او را مسجدی زیبا خواهید یافت که انگار چون آیینه‌ای شکسته و پیوند خورده است، این خطوط ردِ درد زلزله‎ای است که در سال 1158 هجری شمسی تبریز را لرزاند و آسیب‎های فراوانی به مسجد وارد کرد؛ حتی سبب شد گنبد مسجد فرو بریزد. این مسجد زیبا که جزو نفیس‎ترین آثار معماری ایرانی است، 150 سال چون مخروبه‎ای برجا بود تا سال 1318 که مسجد مرمت و دوباره سرپا شد.

مسجد کبود را فیروزه جهان اسلام هم می‎نامند؛ مسجدی با معماری و رنگ متفاوت در کاشی‎کاری‎ها است که بسیاری معتقدند این مسجد تنها به شیوه آذری ساخته نشده، بلکه حاصل کاربست تفکر بومی و فنون سنتی با یکدیگر است که نتیجه آن مسجدی با فرم و شکلی منحصر به فرد است.

گذشته از رنگ متفاوت این مسجد، چیز دیگری که توجه هر بازدیدکننده‏ای را جلب می‏کند؛ خطوط و اشکال ظریف و تنوع طرح در کاشی‎کاری‎های این مسجد است؛ بخشی از طراحی کاشی‎کاری‎های سقف مسجد از ترکیب طلا و فیروزه ساخته شده  است. صحن مسجد مربع است، حوضی در میان و چندین شبستان دارد. همچنین این مسجد دو گنبد اصلی و هفت گنبد کوچک بر  شبستانها دارد.