مدرسهٔ الغ‌بیگ بخارا یک مدرسهٔ دینی در میانهٔ تاریخی شهر بخارا است که در سال ۱۴۱۷ از سوی پادشاه و ستاره‌شناس تیموری الغ‌بیگ (۱۴۰۹–۱۴۴۹) ساخته‌ شد. این سازه یادگار دوران شکوفایی معماری آسیای میانه است که در ساخت آن از سازه‌های دیگر شهرهای آسیای میانه الگو برداری شده‌ است. امروزه، این مدرسه تنها سازه در این مقیاس است که از زمان فرمانروایی تیموریان در بخارا به جا مانده‌ است. این مدرسه همچنین کهن‌ترین سازهٔ بجا مانده از میان سه مدرسه‌ای‌ست که از سوی الغ بیگ در بخارا ساخته شده‌ است.
این مدرسه در برابر مدرسهٔ عبدالعزیزخان جای دارد و یک مجموعهٔ معماری یگانه را با آن تشکیل می‌دهد. در معماری ماوراءالنهر نمونه‌های جفتی‌ای دیده می‌شوند که در بردارندهٔ دو ساختمان با نماهای روبروی هم یا به اصطلاح «قاچ» (= دو، جفت) هستند. مدرسهٔ عبدالعزیزخان و الغ‌بیگ هم در شمار همین نمونه‌هاست.
مدرسهٔ الغ‌بیگ به عنوان بخشی از «میانهٔ تاریخی شهر بخارا» در سال ۱۹۹۳ در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفت. امروزه مدرسه الغ‌بیگ «موزهٔ تاریخ بهسازی سازه‌های تاریخی در بخارا» را در خود جای داده‌ است.