مدرسه عبدالعزیزخان یک مدرسهٔ ساخته‌شده در سده‌های میانه در بخارا است. این مدرسه در سال‌های ۱۶۵۱–۱۶۵۲ از سوی فرمانروای ازبک از دودمان اشترخانیان، عبدالعزیزخان (۱۶۴۵–۱۶۸۱) ساخته‌ شد. این مدرسه در معماری از دید اهمیت و غنای آذین‌های هنری از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. فضای درونی مدرسه با نقاشی‌های دیواری با چشم‌اندازی از معماری هندی آذین شده‌ بود. زمان فرمانروایی شوروی، مدرسهٔ عبدالعزیزخان در سال ۱۹۳۰ با همکاری صنعتگر «اوستا شیرین مرادُف» به‌ طور کامل بازسازی شد. این مجموعه که به روش «قاش» به همراه مدرسه الغ‌بیگ ساخته شده‌است، یک مجموعهٔ معماری هماهنگ است. سر در با آذین بیرونی بلند و غنی خود که برای نخستین بار از رنگ زرد در آن بهره برده شده‌است متمایز است. هنگام آذین مدرسه، شگردهای گوناگونی بکارگیری می‌شد: کاشی‌های کنده‌کاری‌شده و موزاییک‌های کنده‌کاری‌شده، ماژولیکای برجسته، سنگ مرمر کنده‌کاری‌ شده، دیوار نگارهٔ رخامی، طلاکاری و...
این مدرسه را اوج دستاوردهای معماری آسیای میانه می‌دانند، برخلاف سنت‌های آذینی صرف، دیوارها با تصاویر گل، درخت،  چشم‌انداز و حتی تصاویری از اژدها و پرندگانی مانند سیمرغ نگارگری شده‌ است. در تور گروهی ازبکستان و تاجیکستان از این اثر تاریخی بازدید خواهیم کرد.