ازبکستان با نام رسمی جمهوری ازبکستان (به ازبکی: Oʻzbekiston Respublikasi، Ўзбекистон Республикаси) کشوری محصور در خشکی واقع در آسیای میانه است. زبان مردم ازبکستان فارسی تاجیکی و بیشتر ازبکی است و زبان ازبکی از خانوادهٔ زبان‌های ترکی می‌باشد. این کشور از شمال و باختر با قزاقستان، از خاور با تاجیکستان و قرقیزستان و از جنوب با افغانستان و ترکمنستان دارای مرز مشترک است. مساحت این کشور ۴۴۸٬۹۷۸ کیلومتر مربع است و بر این اساس پنجاه و ششمین کشور از نظر وسعت در جهان می‌باشد و جمعیت آن نزدیک به ۳۳٫۴ میلیون تَن برآورد می‌شود. ازبکستان پرجمعیت‌ترین کشور در میان کشورهای آسیای میانه است. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر این کشور تاشکَند است. زبان رسمی این کشور ازبکی است و با خط لاتین و خط سیریلیک نوشته می‌شود. واحد پول این کشور سوم ازبکستان نام دارد. مسلمانان ۸۰ درصد از جمعیت ازبکستان را تشکیل می‌دهند. ۵ درصد از جمعیت این کشور نیز پیرو کلیسای ارتدکس روسی می‌باشند. ۱۵ درصد نیز پیرو دیگر ادیان یا بی‌دین هستند. نظام حکومتی این کشور سکولار است. زبان روسی همچنان در این کشور پرکاربرد بوده و رایج‌ترین زبان آموزشی در مدارس این کشور است. در برخی مناطق جنوبی این کشور که اغلب اقوام تاجیک در آنجا زندگی می‌کنند نیز زبان فارسی رایج است.
در بین افراد بسیار اثر گذار بر تاریخ ازبکستان، به امیر تیمور می‌توان اشاره کرد که فردی جنگ سالار، سیاستمدار، طرفدار دانش، آموزش، تجارت، فرهنگ و هنر بود. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و اعلام استقلال ازبکستان، توجه وافری برای احیای میراث فرهنگی و معنوی غنی این کشور آسیای میانه شد، که به وسیله نیاکان و اجداد این سرزمین بنیان‌گذاری شده بود. این کشور بعد از جدایی از اتحاد جماهیر کمونیستی، فرصت را غنیمت شمرد تا ورق‌هایی از تاریخ به فراموش سپرده خود را دوباره از نوع ورق بزند و نام افراد معروف و تاثیرگذاری که بر توسعه و پیشرفت این کشور و شاید تمدن دنیا نقش ویژه و حائز اهمیتی را ایفا کرده بودند، از صندوقچه تاریخ بیرون بیاورد.
میدان امیر تیمور از جاذبه‌های گردشگری ازبکستان در مرکز شهر تاشکند قرار گرفته است. میدانی که در سال 1882 با عنوان میدان کنستانتین ساخته شده بود و بعدها به میدان کارل مارکس تغییر نام یافت. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی مجسمه کارل مارکس را از این میدان برداشتند و مجسمه تیمور گورکانی را به جایش گذاشتند. مجسمه تیمور گورکانی از جنس برنز ساخته شده و او را با ردای پادشاهی در حالی که بر اسبی اصیل سوار شده نشان می‌دهد و امروزه بسیاری از افرادی که با تور ازبکستان سفر می‌کنند از میدان امیر تیمور و مجموعه‌های دیدنی اطرافش دیدن می‌کنند.
یکی از مهمترین بناهای بخارا زندان امیر است که با رمز و راز خود مردم را به خود جذب می کند. این یکی از مرموزترین بناهای تاریخی بخارا در قرن هجدهم ساخته شده است. «زندان» در فارسی به معنای «زندان»، «زندان»، «چاه برای بازداشت» است. این زندان در گوشه شمال غربی شهرستان ساخته شده و شامل چندین اتاق، سردخانه و سیاه چال، آجری به قطر حدود 5 متر و عمق 6.5 متر می باشد. این مکان برای نگهداری مجرمان خطرناک استفاده می‌شد. زندان گودالی است که در زیر زمین واقع شده است. زندان امیرگودالی که در عمق 6.5 متری زیر زمین قرار دارد، قطر دایره آن 5 متر است. اگر به سیاه چال بروید، می توانید بفهمید که جنایتکاران در زندان چه احساساتی دارند که احساس خوشایندی نیست.
ارگ و قلعه دیدنی بخارا قدیمی‌ترین بنای بخارا است که قدمت اصلی آن به پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد. از آن زمان، تا زمان تهاجم ارتش سرخ در سال ۱۹۲۰، مردمان مختلفی در آن سکونت داشتند. بخارا عمدتاً به عنوان اقامتگاه امیران بخارا شناخته می‌شد، و علاوه بر آن‌ها مقامات منصوب، شاعران و علما را نیز در خود جای داده بود. ارگ بخارا با داشتن کاخ‌های سلطنتی، ادارات دولتی، اسطبل‌ها و کتابخانه‌های متعدد خود شهری بزرگ بود. بخارا از شهرهای کهنی است که دارای تاریخی ۲۵۰۰ ساله است. این شهر که در ازبکستان واقع شده است، در گذشته بخشی از ایران بود. بخارا افراد شاخص و معروفی را در خاک خود پرورش داده است. دانشمندان و نویسندگان مشهور آسیای مرکزی مانند فردوسی، رودکی، فارابی، ابن سینا و عمر خیام در این قلعه زندگی و کار می‌کردند. به گفته ابن سینا، کتابخانه منحصر به فردی در ارگ نگهداری می‌شد که متأسفانه از بین رفت.
