ازبکستان با نام رسمی جمهوری ازبکستان (به ازبکی: Oʻzbekiston Respublikasi، Ўзбекистон Республикаси) کشوری محصور در خشکی واقع در آسیای میانه است. زبان مردم ازبکستان فارسی تاجیکی و بیشتر ازبکی است و زبان ازبکی از خانوادهٔ زبان‌های ترکی می‌باشد. این کشور از شمال و باختر با قزاقستان، از خاور با تاجیکستان و قرقیزستان و از جنوب با افغانستان و ترکمنستان دارای مرز مشترک است. مساحت این کشور ۴۴۸٬۹۷۸ کیلومتر مربع است و بر این اساس پنجاه و ششمین کشور از نظر وسعت در جهان می‌باشد و جمعیت آن نزدیک به ۳۳٫۴ میلیون تَن برآورد می‌شود. ازبکستان پرجمعیت‌ترین کشور در میان کشورهای آسیای میانه است. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر این کشور تاشکَند است. زبان رسمی این کشور ازبکی است و با خط لاتین و خط سیریلیک نوشته می‌شود. واحد پول این کشور سوم ازبکستان نام دارد. مسلمانان ۸۰ درصد از جمعیت ازبکستان را تشکیل می‌دهند. ۵ درصد از جمعیت این کشور نیز پیرو کلیسای ارتدکس روسی می‌باشند. ۱۵ درصد نیز پیرو دیگر ادیان یا بی‌دین هستند. نظام حکومتی این کشور سکولار است. زبان روسی همچنان در این کشور پرکاربرد بوده و رایج‌ترین زبان آموزشی در مدارس این کشور است. در برخی مناطق جنوبی این کشور که اغلب اقوام تاجیک در آنجا زندگی می‌کنند نیز زبان فارسی رایج است.
در سمت چپ محوطه بیرونی گور امیر تیمور، آرامگاه برهان الدین ساغرچی قرار دارد. وی از شیوخ سده هفتم و معاصر دوران سیف الدین باخرزی بوده و تیمور به وی ارادت زیادی داشته. او در هند دار فانی را وداع گفته و پسرش بر طبق وصیت پدر، جسد وی را برای تدفین به سمرقند و در مجاورت قبر نورالدین بصیر منتقل کرد. تیمور دستور داد تا بر فراز آن بنایی احداث کنند.
یکی از آثار تاریخی سمرقند، در ازبکستان، مرقدی منسوب به دانیال پیغمبر است. این بنا در واقع مزاری است طویل با شش گنبد، و یا طول 18 متر، که به پای دانیال پیغمبر تعلق دارد. متولیان مقبره می‌گویند تنها یک پای حضرت دانیال در این محل دفن شده و بقیه بدن وی در ایران و شهر شوش است. آنها دلیل قانع کننده‌ای برای علت بلندی پای دانیال نبی ندارند اما می‌گفتند پیامبران نخستین دارای قدی بلند بوده‌اند و به همین دلیل پای دانیال هم بلند است.
در ورودی سمرقند، سکونتگاه باستانی افروسیاب را می‌بینید که در قسمت شمالی شهر قرار دارد و یکی از مهم ترین مکان‌های باستان شناسی در آسیای مرکزی است. با قدم زدن در این مکان های شگفت انگیز، می توانید غوطه ور شدن در دنیای باستان را احساس کنید، اشیاء تاریخ را لمس کنید. قدمت ویرانه‌های این شهر به قرن هشتم قبل از میلاد برمی‌گردد. در افراسیاب، کاخ‌هایی با نقش‌های گچ و نیز خانه‌های صاحبان اعیان، مساجد و مدارس، حمام‌ها و بناهای آبی، خیابان‌های سنگ‌فرش شده دوره سامانیان یافت شد. سمرقند باستان در ابتدا "Hisori kukhna" (خیسور باستان)، "Kal'ai Khisor" (قلعه حصار) و سپس از قرن هفدهم "قلعه افراسیاب" یا "افراسیاب" نامیده می شد.
موزه افراسیاب سمرقند (ازبکی: Afrosiyob-Samarqand shahar tarixi muzeyi) موزه‌ای واقع در محوطه شهر باستانی افراسیاب است. ساختمان موزه و محوطه باستان‌شناسی در قسمت شمال شرقی شهر سمرقند در کشور ازبکستان واقع شده‌است. این موزه نام افراسیاب، پادشاه اسطوره‌ای و قهرمان توران، را یدک می‌کشد. نمایشگاه دائمی موزه افراسیاب سمرقند بر تاریخ خود شهر و همچنین منطقه اطراف آن متمرکز است. ساختمان موزه توسط معمار ارمنی باغداسار آرزومانیان در سال ۱۹۷۰ طراحی شد، زمانی که جمهوری شوروی سوسیالیستی ازبکستان هنوز بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود. افتتاحیه این موزه به دو هزار و پانصدمین سالگرد تأسیس شهر سمرقند اختصاص داشت. از نظر موضوعی، موزه به پنج بخش مربوط به دوره‌های مختلف زندگی در شهر افراسیاب تقسیم شده‌است.
مسجد خضر، در شهر تاريخی سمرقند و در کشور ازبکستان واقع شده است. بنای قديمی اين مسجد روی تپه‌ای قرار دارد. مسجد خضر، اولين مسجدی است که بعد از ورود اسلام به اين سرزمين ساخته شده است.
سَمَرْقَنْد یا سَمَرْکنْد (به ازبکی:Samarqand- به تاجیکی:Самарқанд برگرفته از سَمَر کَند از زبان سغدی به معنی:قلعهٔ سنگی یا شهر سنگی) مرکز استان سمرقند، با جمعیتی بالغ بر ۵۹۶٫۳۰۰ نفر (برآورد تخمینی سال ۲۰۰۸)، دومین شهر بزرگ ازبکستان است. این شهر در ارتفاع ۷۰۲ متری از سطح دریا واقع شده و بیشتر ساکنان آن فارسی‌زبان هستند. سمرقند یکی از شهرهای تاریخی در آسیای میانه است. در سال ۲۰۰۱، یونسکو این شهر باستانی را در فهرست میراث فرهنگی جهان قرار داد.
در قلب شهر تاریخی سمرقند و در میدان تاریخی ریگستان، مدرسه‌ای باشکوه با گنبد زرین قرار گرفته که به آن مدرسه طلاکاری می‌گویند. ساخت این مدرسه در سال 1025 خورشیدی (قرن هفدهم میلادی) و با دستور یالانگتوش بهادر شروع شد و پس از 14 سال به اتمام رسید. این بنا که اکنون در بخش شمالی میدان ریگستان جلوه می‌کند بر ویرانه‌های کاروانسرای الغ بیک ساخته شده و در ابتدا قرار بود طراحی آن همچون دو بنای دیگر این میدان باشد.
مدرسه شیردار یک مدرسهٔ دینی است که در میدان ریگستان سمرقند جای دارد. این مدرسه در سال ۱۶۱۹ از سوی معماری ایرانی به نام عبدالجبار و به فرمان یلنگ‌توش بهادر روی ویرانه‌های خانقاه الغ‌بیگ ساخته‌شد. به یادگار گذاشتن نماد شیر و خورشید از نکات جالب توجه این سازه به شمار می‌رود؛ چرا که بکار بردن طرح جانوران زنده در کاشی‌کاری‌های اسلامی معمول نبوده است.
دوران تیموری یکی از درخشان‌ترین دوره‌های تاریخی ازبکستان است. دوره‌ای که از آن آثار تاریخی زیادی بر جای مانده است و ازبک‌ها به آن افتخار می‌کنند. یکی از معروف‌ترین دیدنی‌های ازبکستان مدرسه الغ بیگ است. الغ بیگ نوه تیمور که خود پادشاه بود به رشد علم و هنر توجهی ویژه داشت، در علم ستاره‌شناسی و ریاضی تبحر داشت و در عین اینکه اهل شاعری بود دقیق‌ترین تقویم اسلامی را در کتابش با نام زیج الغ بیگ تهیه کرده بود.
آرامگاه شاه زنده، نام قبرستانی در شمال‌شرق سمرقند است. نام آرامگاه به قثم بن عباس، پسر عموی حضرت محمد (ص) اشاره دارد؛ کسی که اسلام را در قرن ۷ میلادی به این منطقه آورد. آرامگاه شاه زنده شامل چندین مقبره و بناهای مذهبی می‌شود که قدمت آنها به ترتیب به قرن‌های ۹ الی ۱۴ میلادی و ۱۹ میلادی باز می‌گردد. بر اساس افسانه‌های مردمی، بعد از آنکه سر قثم بن عباس را در راه اعتقاداتش بریدند، او سر خود را در دستان گرفت و به اعماق چاهی رفت که در همین مجموعه قرار دارد. برخی از مردم باور دارند که او همچنان زنده است.
ازبکستان با نام رسمی جمهوری ازبکستان (به ازبکی: Oʻzbekiston Respublikasi، Ўзбекистон Республикаси) کشوری محصور در خشکی واقع در آسیای میانه است. زبان مردم ازبکستان فارسی تاجیکی و بیشتر ازبکی است و زبان ازبکی از خانوادهٔ زبان‌های ترکی می‌باشد. این کشور از شمال و باختر با قزاقستان، از خاور با تاجیکستان و قرقیزستان و از جنوب با افغانستان و ترکمنستان دارای مرز مشترک است. مساحت این کشور ۴۴۸٬۹۷۸ کیلومتر مربع است و بر این اساس پنجاه و ششمین کشور از نظر وسعت در جهان می‌باشد و جمعیت آن نزدیک به ۳۳٫۴ میلیون تَن برآورد می‌شود. ازبکستان پرجمعیت‌ترین کشور در میان کشورهای آسیای میانه است. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر این کشور تاشکَند است. زبان رسمی این کشور ازبکی است و با خط لاتین و خط سیریلیک نوشته می‌شود. واحد پول این کشور سوم ازبکستان نام دارد. مسلمانان ۸۰ درصد از جمعیت ازبکستان را تشکیل می‌دهند. ۵ درصد از جمعیت این کشور نیز پیرو کلیسای ارتدکس روسی می‌باشند. ۱۵ درصد نیز پیرو دیگر ادیان یا بی‌دین هستند. نظام حکومتی این کشور سکولار است. زبان روسی همچنان در این کشور پرکاربرد بوده و رایج‌ترین زبان آموزشی در مدارس این کشور است. در برخی مناطق جنوبی این کشور که اغلب اقوام تاجیک در آنجا زندگی می‌کنند نیز زبان فارسی رایج است.
